Pčelarstvo

Pčelarstvo u Srbiji ima dugu tradiciju. Od srednjeg veka do današnjih dana ono je postojalo u većem ili manjem obimu. Zbog velike koristi, ljudi su se trudili da intenziviraju pčelarenje, da razrojavaju i doseljavaju pčele u blizinu svojih naselja. Sve to dovodi do povećanja proizvodnje pčelinjih proizvoda u srednjem veku jer su pčelinji med i vosak bili tražena i skupa roba. Med se koristio u ishrani, medicini, kozmetici; vosak za kućne, verske i zanatske poslove, matična mleč kao biostimulator i za lečenje; propolis kao lek i td. Dosta pčelinjih proizvoda se izvozilo van granica srednjovekovne Srbije. Zbog svega toga, srednjovekovna vlastela i crkva su imali dosta pčelinjaka i pčelara. O tome govori, na primer, povelja kralja Milutina manastiru Banjska, iz koje se vidi da samo u jednom selu postoje četiri pčelara. Po uzoru na naše srednjovekovne pretke, Gvozdeni ratnici pažljivo neguju srednjovekovnu tradiciju gajenja pčela. Pošto je proces dobijanja pčelinjih proizvoda spor i zavisi od brojnih faktora u prirodi količine su često ogranočene. Stoga obezbedite ba vreme svoje količine meda, propolisa, polena, perge, voska i melema.

Lekovito bilje

Ljudi koji su poznaju svojstva biljaka se nazivaju herbalisti. U srednjem veku su bili poznati i kao travari; sakupljali su, uzgajali, sušili, čuvali i skicirali biljke. Lekovito bilje je korišćeno kao lek za tretiranje brojnih bolesti, kao stimulans za jačanje imunog sistema i otklanjanje simptoma različitih oboljenja, kao i za pravljanje melema za vidanje rana, preloma, uboja, tegoba. Većina bilja koje se sakupljalo i koristilo u srednjem veku bilo je samoniklo tj. ono koje nije prerađivano, sađeno i uzgajano već je prikupljano u planinskim i teško pristupačnim predelima. Ovu tradiciju naša družina posebno neguje i trudi se da do vas donese određeno lekovito bilje na način na koji su to radili naši drevni preci.